Vormgeven met een "handicap"

Onze Robin is vormgever én kleurenblind. Een combinatie waarbij de vraag “Hoe kun je dan kloppende en aantrekkelijke designs maken?” enigszins terecht is. Als vormgever ben je verantwoordelijk voor het opmaken en bewerken van documenten voorafgaand aan de publicatie. Robin zorgt er onder anderen dus voor dat alle posters, flyers, webdesigns, visitekaartjes, eigenlijk alle soorten middelen, vormgegeven worden en vervolgens kloppend opgemaakt worden zodat ze in de toekomst goed de wereld in gebracht kunnen worden. Hij heeft alleen te maken met een klein obstakel…

Vanaf jongs af aan ziet Robin kleuren net iets anders dan anderen. Nouja, nèt iets anders… vaak ook totaal anders, kleuren zijn namelijk voor hem moeilijk te onderscheiden. Vooral wanneer kleuren erg dicht bij elkaar liggen. Neem nu geel en groen, of blauw en paars. Voor Robin gewoon dezelfde kleuren. Maar ook rood en groen bij een stoplicht zijn voor hem lastig te onderscheiden. De kleuren zijn dan ook speciaal voor kleurenblinden boven elkaar geplaatst. Zo kunnen mensen het licht onderscheiden door de positie en zijn zij niet afhankelijk van de kleur van het licht. Wéér wat geleerd vandaag!

Vormgever en kleurenblind
Vormgeven met kleurenblindheid, een vreemde combinatie zou je denken. Alleen hoeft het niet altijd een probleem te zijn. Zelf kleuren bepalen blijft ten alle tijden lastig voor Robin. Echter zijn de kleuren binnen een huisstijl over het algemeen al door een ander gekozen en hoeft hij de kleuren zelf niet meer te kiezen. Daarnaast zijn kleurcodes z’n beste vriend, hij zoekt op Google naar de kleur en er wordt zo aangegeven welke waardes deze kleur heeft. Kennis over kleuren heb je dus eigenlijk helemaal niet nodig! Zijn vader leerde hem heel vroeger al een wijze les: maak van je nadeel een voordeel. “Kleurenblindheid is dus zeker een goed excuus om anderen je werk te laten doen 😉” - aldus Robin.

Maakt kleurenblindheid het werk dan écht niet moeilijker? Door het gebruik van kleurcodes maakt Robin zijn werk een stuk gemakkelijker en komt het dus niet vaak voor dat zijn “handicap” invloed heeft op zijn werk. Het is een zwaar woord “handicap”, maar het voelt af en toe wel zo volgens Robin. Zo had hij laatst een opdracht waarbij er in één vorm wel een stuk of 20 kleurgradaties zaten. Toen heeft hij toch maar even een collega er bij geroepen...

Kleurenblindheid in het “normale” leven
Buiten het werk om heeft Robin eigenlijk maar zelden “last” van zijn handicap. Hij heeft ermee leren leven, dus hij heeft ook zijn eigen trucjes om door het leven te gaan. Videospelletjes blijven echter wel lastig… Vooral vroeger, toen uitgevers nog geen rekening hielden met kleurenblinden en teams van elkaar onderscheidden met de kleuren rood en groen. Vrienden vroegen hem dan waarom hij hen dood had geschoten in het spel. Dan dacht hij dat zij de tegenstander waren, omdat hij de kleuren niet kon onderscheiden... Tegenwoordig wordt er gelukkig wel steeds meer rekening gehouden met kleurenblinden in videogames en komt het steeds minder voor dat zijn vrienden boos op hem zijn.

Nieuwe uitvindingen voor kleurenblindheid maken Robin nieuwsgierig, maar hij is toch nog wel erg sceptisch. Zoals de bril voor kleurenblinden in Amerika. Je ziet filmpjes langskomen dat er een wereld open gaat voor mensen wanneer zij zo’n bril op hebben. Voor het éérst in hun leven zien zij dan kleur. Maar vertrouwen heeft hij er nog niet echt in. “Het is Amerika, hè... Het feit dat ze hier in Nederland nog steeds niet zijn gearriveerd zegt ook wel wat. Wij als nuchtere Nederlanders kijken er misschien wat realistischer naar. Wel jammer. Als ik de kans had om het te proberen zou ik het zeker doen.”

Als tip geeft Robin mee om kleurenblindheid toe te geven en het te accepteren. “Je bent niet de enige met deze handicap en het leven is nog net zo leuk, met of iets minder kleur”. En misschien wel de belangrijkste tip: “Geef wat kleur aan je leven, het duurt immers maar even”.